Humani papiloma virus broji preko 100 podtipovavirusa, koji mogu da inficiraju kožu i sluzokožu različitih delova ljudskog tela. Ovi virusi su razvrstani na osnovu onkogenog potencijala (potencijal da izazovu karcinom).
HPV podtipovi 1-4 izazivaju virusne bradavice kože ruku i stopala, dok podtipovi 5,8,14 su nađeni u ćelijama karcinoma kože.
Oko 40 podtipova HPVa izaziva infekcije ženskih genitalija, na vulvi, vagini i grliću materice.
Internacionalna agencija za istraživanje karcinoma definisala je HPV kao karcinogeni agnes.
Infekcije Humanim papiloma virusom predstavljaju najčešće seksualno prenosivo oboljenje sa najčešćom pojavom među ženama od 20. do 24. g. Obolavanje od prekanceroznih lezija nastupa 10tak godina kasnije. To znači da što nas kasnije zarazi verovatnoća nastanka prekanceroznih promena je u kasnijoj dobi. Iako se infekcija razvije vrlo brzo nakon seksualnog odnosa sa inficiranim partnerom, dobra strana ovog virusa je spor razvoj. Odnosno da bi izazvao displaziju-prekancerozne promene, a potom radvoj karcinoma potreban je duži niz godina. Rizik od infekcije raste za 3% sa svakim novim partnerom. 20 % žena koje su imale 1 partnera su pozitivne na neki od podtipova HPVa, a 70-80% žena koje su imale više od 5 partnera.
Kada govorimo o infekciji virusom visokog onkogenog potencijala, tip koji vremenom može da dovede do razvoja prekanceroznih i kanceroznih promena, javlja se u 10% žena do 24.g i u 3% žena posle 30.g. Spontana eliminacija virusa je moguća i dešava se unutar 1g kod 90% žena mlađih od 30.g i kod 40% žena starijih od 30.g. To znači da infekcija ne znači zasigurno i njen doživotni opstanak u sluzokoži vašeg genitalnog sistema. Menjanje životnih navika, jačanje imuniteta lokalnog i opšteg mogu da ga izbace iz vašeg organizma. Perzistiranje infekcije HPV virusom je podloga odnosno rizik za razvoj sisplstičnih promenana grliću materice.
Kod žena koje su inficirane niskoonkogenim tipovima HPVa nastaju kondilomatozne promene vulve, vagine i grlića materice, dok visokoonkogeni tipovi mogu izazvati prekancerozne promene koje ako se ne leče mogu da progrediraju u karcinom istih regija.
Blage abnormalnosti-promene usled infekcijom HPV nastaju uglavnom u životnoj dobi od 20. do 30. životne dobi, u periodu od 30. do 40. razvijaju se srednje teške displazije dok u god. od 40. do 60. je češće prisutan invazivni karcinom.
Znači devojke, žene redovkne kontrole, manji broj seksualnih partnera, jačanje lokalnog i opšteg imuniteta su ključ u borbi sa ovim virusom.
POBEDIĆENO GA ZAJEDNIOČKI SAMO SLUŠAJTE STRUČNJAKE.
Vrlo je važno napomenuti da su se razvile vakcine protiv HPVa. Postoje terapijske i profilaktičke vakcine.
Terapijske vakcine se primenjuju kod već poistojećih infekcija HPVom. Ciljni andigeni su takozvani onkoproteini koji su pronađeni u visokoj ekspresiji u displastičnim promenama i u karcinoma ćelijama. Cilj je aktivacija takozvanog celularnog imuniteta, prepoznavanje ovih ćelija i njihovo uništavanje.
Profilaktičke vakcije imaju ulogu u prevenciji razvoja infekcije HPV, stvarajući specifična antitela za određeni soj virusa i pre infekcije virusom. Taj soj je određen samom vakcinom. Sojevi za koje vakcina nosi antigene i aktivira stvaranje antitela u organizmu žene su visokonkogeni sojevi u populaciji u kojoj se daje. Aplikuju se pre prvog seksualnog odnosa. Različite medicinske i zdravstvene organizacije preporučiju rutinsku vakcinaciju devojčica od 11 i 12g, kao i da vakcinacija može da počne već sa 9g. Preporučena je i vakcinacija žena od 13. do 26.g pre prvog seksualnog odnosa.
